Sleeping Beauty: Feest van herkenning
Kunst en cultuur 813 keer gelezenRecensie Hester van den Elzen
Sleeping Beauty: het verhaal kennen we allemaal. Wanneer de jonge prinses Aurora wordt gedoopt, is de fee Carabosse (voor de jongere kijkers wellicht beter bekend als Malafide) boos dat ze niet is uitgenodigd voor het feest. Ze spreekt een vloek uit: Aurora zal zich op haar zestiende verjaardag prikken en sterven. De Seringenfee kan de vloek gelukkig wat verzachten. Aurora zal niet sterven, maar in slaap vallen. Na honderd jaar wordt ze wakker gekust door een prins.
Vanavond werd het verhaal opgevoerd door The Ukrainian Ballet of Peace (voorheen The Ukrainian National Ballet), op muziek van Tsjaikovski. Sleeping Beauty is een van de meest opgevoerde balletten ter wereld. Niet verwonderlijk, aangezien het verhaal zich mooi laat verbeelden. We worden getrakteerd op feeën, boerenvrouwen, prinsen, kraaien en verschillende sprookjesfiguren.
Het acteerwerk van de dansers zuigt je mee in het verhaal. Carabosse straalt macht en kwaadaardigheid uit. De Seringenfee rust en vertrouwen. De koning en koningin wanhoop, en Aurora de jeugdige vrolijkheid die bij haar leeftijd hoort.
Waar het helaas soms aan ontbreekt, is aandacht voor detail. De dansers zijn niet altijd synchroon, en hun poses zijn soms net verschillend van elkaar.
Ook is het verschil in dansniveau tussen de dansers duidelijk te zien. De Seringenfee, Aurora en de prins zijn beheerst, energiek en gracieus. Daarbij vergeleken lijken de kraaien en sommige van de andere feeën wat houterig en ongecoördineerd.
Het laatste bedrijf beeldt het afsluitende feest uit, met een reeks indrukwekkende solo’s. Des te groter is het contrast wanneer, als het applaus eenmaal verstomd is, de dansers met een grote Oekraïense vlag opkomen. De zaal is muisstil als ze hun volkslied zingen. Het is een krachtige afsluiting van een mooie avond.
